هــنــگام: بهانه گیری به وقت بی قراری 2

۱۳۹۲ تیر ۱۰, دوشنبه

بهانه گیری به وقت بی قراری 2

دست هایم را محکم چسبانده ام به صفحه ی ساعت

صبح برای من

با شروع مهربان چشم های تو آغاز می شود

درخت و نیلوفر و گلبرگ را نمی دانم

۲ نظر:

شهریــور۱۴ تیر ۱۳۹۲ ساعت ۹:۳۶
صبح اینجاست
آنجاست
و حتی آنطرف تر..
حوالی نام تو / یاد تو/ بوی تو
پاسخحذف
پاسخ‌ها
Majid diyanat far۱۴ تیر ۱۳۹۲ ساعت ۲۱:۰۳
: )
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

هویت همیشه دغدغه ی آزاردهنده ای بوده گوشه ی ذهنم

کیستی و چیستی سوالهای هولناکی هستند و تمام بازتاب فعلی من در قبالشان بر عهده ی شانه هایم است و حالا حالا ها مانده تا راهی به تحلیل ذهن خامم پیدا کنند.

از آنچه برای تشخیص و افتراق مان از همدیگر ساخته ایم اما، می توانم برایتان بگویم که مجید دیانت فر هستم، بیست و هفت ساله، متاهل و مهندس مکانیک که فرسخ ها با عنوان اکتسابی ام فاصله دارم . اگر به اختیار خودم بود از همان پانزده سالگی راهم را جدا می کردم از همرنگ شدن با جماعت و حالا شاید راضی تر بودم و دلخوش تر، شاید هم نه

از سال 85 وبلاگ می نویسم و شبیه روحیاتی که یحتمل از فرهنگ جامعه ام بی بهره نباشد ، موقتی و زودگذر و تابع شرایط روحی

دچار عادت موروثی شده باشم انگار

از همین "هنگام" شاید بشود از قفس یک عادت گریخت !
بخوانید :
امیدوارم که بشود گریخت !