دقیقا حالا که حمایت های شبکه های اجتماعی و قشر های مهم طبقه ی متوسط از ظریف کم رنگ تر شده ، وقت دلواپسی های کسانی رسیده که ...
سوال اساسی اینجاست که چرا حمایت ما از گروه مذاکره کننده ی هسته ای ، استمرار معقول و هوشمندانه ندارد؟ چرا اینقدر تابع احساس مان عمل می کنیم؟ چرا همواره یاد گرفتیم واکنش گرا باشیم تا کنش گر؟ ( یا به بیان ساده تر ، چرا همیشه منتظریم گروهی که مخالف ما هستند یا با ما زاویه دارند کاری بکنند تا ما در واکنش کاری انجام دهیم؟ )
هرچقدر که تاریخ ایران - خاصه از مشروطه به بعد - را بیشتر خواندم ، بیشتر به این نکته رسیدم که یکی از مشکلات عدیده ی کنش های سیاسی و اجتماعی با هر محدوده ای از نظر وسعت ، نداشتن استمرار بوده است.
حمایت گروه ها و طبقات از دانشجو ، روشنفکر ، کنش گر ارشد اجتماعی گرفته تا بطور کلی طبقه ی متوسط ، همیشه با همین خستگی های زود رس ، با همین بریدن ها و بطور کلی با همین نداشتن یک سیر حمایتی معقول و مستمر گره خورده اند.
انتظار زیادی نباید از قشر عام طبقه ی متوسط داشت
انتقاد مستقیمم به همین کمرنگ شدن حمایت شبکه های اجتماعی ست
حمایت هایی که در انتخابات سال پیش و توافق ژنو نشان داد می تواند موج به راه بیندازد و به رسمیت شناخته شود ، مهم و تاثیر گذار باشد
حالا و دقیقا قبل از شروع مذاکرات توافق نهایی ، حمایت ها به سکوت رسیده و مخالف ها از آب گل آلود ماهی می گیرند
نگذاریم تمام تلاش ها ، فقط بخاطر عدم استمرار حمایت ما از ظریف ، نقش بر آب شود
لطفن!
نگذاریم تاریخ باز هم تکرار شود
قلم هایتان را دوباره به دست بگیرید و حمایت کنید
لطفن !
پ.ن : راهپیمایی جمعه ی دلواپس ها - تصاویر
سوال اساسی اینجاست که چرا حمایت ما از گروه مذاکره کننده ی هسته ای ، استمرار معقول و هوشمندانه ندارد؟ چرا اینقدر تابع احساس مان عمل می کنیم؟ چرا همواره یاد گرفتیم واکنش گرا باشیم تا کنش گر؟ ( یا به بیان ساده تر ، چرا همیشه منتظریم گروهی که مخالف ما هستند یا با ما زاویه دارند کاری بکنند تا ما در واکنش کاری انجام دهیم؟ )
هرچقدر که تاریخ ایران - خاصه از مشروطه به بعد - را بیشتر خواندم ، بیشتر به این نکته رسیدم که یکی از مشکلات عدیده ی کنش های سیاسی و اجتماعی با هر محدوده ای از نظر وسعت ، نداشتن استمرار بوده است.
حمایت گروه ها و طبقات از دانشجو ، روشنفکر ، کنش گر ارشد اجتماعی گرفته تا بطور کلی طبقه ی متوسط ، همیشه با همین خستگی های زود رس ، با همین بریدن ها و بطور کلی با همین نداشتن یک سیر حمایتی معقول و مستمر گره خورده اند.
انتظار زیادی نباید از قشر عام طبقه ی متوسط داشت
انتقاد مستقیمم به همین کمرنگ شدن حمایت شبکه های اجتماعی ست
حمایت هایی که در انتخابات سال پیش و توافق ژنو نشان داد می تواند موج به راه بیندازد و به رسمیت شناخته شود ، مهم و تاثیر گذار باشد
حالا و دقیقا قبل از شروع مذاکرات توافق نهایی ، حمایت ها به سکوت رسیده و مخالف ها از آب گل آلود ماهی می گیرند
نگذاریم تمام تلاش ها ، فقط بخاطر عدم استمرار حمایت ما از ظریف ، نقش بر آب شود
لطفن!
نگذاریم تاریخ باز هم تکرار شود
قلم هایتان را دوباره به دست بگیرید و حمایت کنید
لطفن !
پ.ن : راهپیمایی جمعه ی دلواپس ها - تصاویر
