هــنــگام: Forrest Gump

۱۳۹۱ آذر ۳۰, پنجشنبه

Forrest Gump

هروقت به فیلم ها فکر می کردم با خودم می گفتم روزی می رسه که به افتخار فیلمی ، ایستاده و با صدای بلند دست بزنم؟؟

کارگردان و بازیگری می تونند اینقدر متحولم کنند؟

توی تموم این سالها ارزو شده بود برام و خط قرمز حتی

فارست گامپ ، این فیلم با شرافت و سرشار از انسانیت ، امشب بهترین شب یلدای عمرم رو ساخت

تام هنکس دوست داشتنی

این فیلم رو تا پایان عمرم فراموش نخواهم کرد

سرشار از یه احساس غرورامیزم ... چرا چیزی بیشتر از این باید گفت ؟

۱ نظر:

ناشناس۶ دی ۱۳۹۱ ساعت ۸:۵۸
منم میخام
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

هویت همیشه دغدغه ی آزاردهنده ای بوده گوشه ی ذهنم

کیستی و چیستی سوالهای هولناکی هستند و تمام بازتاب فعلی من در قبالشان بر عهده ی شانه هایم است و حالا حالا ها مانده تا راهی به تحلیل ذهن خامم پیدا کنند.

از آنچه برای تشخیص و افتراق مان از همدیگر ساخته ایم اما، می توانم برایتان بگویم که مجید دیانت فر هستم، بیست و هفت ساله، متاهل و مهندس مکانیک که فرسخ ها با عنوان اکتسابی ام فاصله دارم . اگر به اختیار خودم بود از همان پانزده سالگی راهم را جدا می کردم از همرنگ شدن با جماعت و حالا شاید راضی تر بودم و دلخوش تر، شاید هم نه

از سال 85 وبلاگ می نویسم و شبیه روحیاتی که یحتمل از فرهنگ جامعه ام بی بهره نباشد ، موقتی و زودگذر و تابع شرایط روحی

دچار عادت موروثی شده باشم انگار

از همین "هنگام" شاید بشود از قفس یک عادت گریخت !
بخوانید :
امیدوارم که بشود گریخت !