۱۳۹۴ آذر ۲۸, شنبه

براي يک همايش

همايش روز جهاني فلسفه براي اهالي پرسش محفل خوب و شرافتمندانه اي بود
نفس حضور ضيا موحد و مجتهد شبستري يعني آنها انتخاب هاي جذابي داشتند و براي من قابل پيش بيني بود استقبال از مراسم

هرکدام همانطوري صحبت کرد که ازو انتظار مي رفت
و مني که مدت ها به سخنراني گوش دادن اکتفا کرده بودم را راضي کرد

کنار هم نشستن و تحليل نوع صحبت کردن ٰو زاويه نگاه اين دو نفر کنار هم ترکيب قياسي جالبي ساخته بود

ضيا موحد متعلق به سنت فلسفي انگليسي - امريکايي - آرام و عميق - با نگاهي نافذ و اداي کلمات شمرده شمرده - يک سخنراني منظم و با ساختار بندي مناسب و در زمان لازم دور از اضافات و حاشيه ها
البته که بنظرم خيلي خودش را آماده ارائه صحبت جديد يا تاثير گذاري نکرده بود و صرفا کلياتي گفت که خيلي برايش چالش فکري نداشته اند

مجتهد شبستري پرشور و برآمده از سنت روشنفکري ديني - با دغدغه هايي آشناتر و ملموس تر - صورت برافروخته و تن صداي بالا - شمارش نکاتي که مثل هميشه شماره اش از دستش درمي رفت - حاشيه و بسط هايي از هر طرف که ميانه صحبت اضافه مي شدند و ذهن پر مشغله و سرشار از دردي که از تمام سخنراني اش به مستمع منتقل مي کرد- مورد توجه بيشتر واقع شده و اکثريت سوالهاي پاياني که در مواجه با چالش هاي او بودند
البته که تشويق پر شمار حضار بعد سخنراني ش هم معني دار بود براي مني که ماه هاست در هواي همين دو سنت فکري نفس مي زنم و فکر مي کنم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر