چند سال پيش و در هياهوي جنبش 99 درصد وال استريت؛ ژيژک به ميان معترضين رفته بود و برايشان سخنراني مي کرد و همان روزها در مصاحبه اي گفته بود من موضوعي را مطرح مي کنم که از قضا جنجالي که شد مابقي به نقد و دفاع مي پردازند و درست در همين اثناست که من به فکر چالش و موضوع جديدم هستم
خيلي وقت ها گاه و بيگاه به حرفش و به سمت و سوي ظريفي که اشاره مي کند فکر کردم
اين روزها که حلقه محاصره تکنولوِژي تنگ تر شده است ؛ ما بيشتر از قبل واکنشي شده ايم
به ندرت در فضاي فکري کنش اوليه را شاهد هستيم
اينقدر اتفاقات و کنش هاي اطراف و سرعت رخداد و انتقال خبرش بالاست که اگر کسي خيلي اهل هنر باشد بتواند در واکنش به آن تحليلي کند يا فکري و نوشته اي و ...
روزگارمان - اگر هنوز برايمان اتفاقات اطراف مهم و قابل تحليل است و هنوز اهل دغدغه هستيم - شده در مرتبه دوم قرار داشتن
واکنشي فکر کردن
واکنشي تحليل کردن
واکنشي عمل کردن و....
چاره ي کار کجاست؟؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر